Mani Rahnama

Delam Sookhteh

شال گردنش رو بست
شمعارو خشک کرد
مثل همین خونه
منو فراموش کرد
از کوچه که میرفت
یهویی سردم شد
یه لحظه حس کردم
عمرم چقد کم شد
نگفت خداحافظ
نگفت کجا میره
حتی نگفت اصلا چرا میره
من محکمم اما دلم سوخته
هیچیم نشده تنها دلم سوخته
به هیچکی دیگه دل نمیبندم
تو صورت هیچکی دیگه نمیخندم
موهاشو چتر میکرد بارونی شد خونه
از وقتی رفت اینجا همش زمستونه
جاش خالیه دارم تو خونه میپوسم
فنجون قهوشو با گریه میبوسم
شاید که برگرده یروز نمیدونم
چیشد که ترکم کرد هنوز نمیدونم
من محکمم اما دلم سوخته
هیچیم نشده تنها دلم سوخته
به هیچکی دیگه دل نمیبندم
تو صورت هیچکی دیگه نمیخندم