Mani Rahnama

Fekresham Nakarde Boodam

فکرشم نکرده بودم با تو از خوشبختی رَد شم
که بتونم زندگیمو به نگاه تو ببخشم
فکرشم نکرده بودم ، دیوارا اینجوری کم شن
چشمای شبیه دریا ناگهان سهم خودم شَن
تو کنارمی که جاده میرسه به مرز آفتاب
که بهار شعله کشیده از دل زمین بی تاب
تو کنارمی که دستام بوی شالیزارو میدن
که پرستوها به سمت خونه ی ما پَر کشیدن
به گمونم که یه خورشید پشت موج گیسوهاته
دریا انگار چشم به راهه، لمس طوفان نگاته
بیا تا دوباره گُم شیم توی عطر عود و زیتون
با یه لبخندت دوباره روحمو از هم بپاشون
تو کنارمی که جاده میرسه به مرز آفتاب
که بهار شعله کشیده از دل زمین بی تاب
تو کنارمی که دستام بوی شالیزارو میدن
که پرستوها به سمت خونه ی ما پَر کشیدن