Mani Rahnama

Zendegie Maskhare

من از این زندگی مسخره هیچی نمیخوام
جز یه پیانو و یه حنجره هیچی نمیخوام
هرچی خواستم نه ! به هر چی که نخواستم رسیدم
حالا جز عمر گره تو گره هیچی نمیخوام
هیچکی یادداشتامو هیچ وقت ننوشت و دیگه من
از تو هم دفتر بی خاطره هیچی نمیخوام
تا سر از خاطره ی دستای رنگی درآرم
جز قلم وقتی پر از جوهره هیچی نمیخوام
نبین از عشقای تو بچگی هیچی نمیگم
جز تو و بادکنک و سرسره هیچی نمیخوام
تیکه چوبی باشه اسب کودکی های منه
باد اگه میوزه جز فرفره هیچی نمیخوام
من از این زندگی مسخره هیچی نمیخوام
جز یه پیانو و یه حنجره هیچی نمیخوام
وقتی از بی تپشی دنیا عقیمه واسه من
غیر عشق ، این تپش باکره هیچی نمیخوام
بی چشای تو به جز آینه و چشمای خودم
که تو بارون جدایی ، تره هیچی نمیخوام
توی شعر اون که با من زندگی کرده دلمه
جز جوون موندن این شاعره هیچی نمیخوام
هی میپرسن چی میخوای اون که میخوام نیست اما باز
انگاری گوش خلایق کَره هیچی نمیخوام
بس که مُردم رو صلیبِ ستمِ بی خبرا
غیر عیسایی از این ناصره هیچی نمیخوام
من از این زندگی مسخره هیچی نمیخوام
جز یه پیانو و یه حنجره هیچی نمیخوام
هرچی خواستم نه ! به هر چی که نخواستم رسیدم
حالا جز عمرِ گره تو گره هیچی نمیخوام