Mani Rahnama

Ghoroor Zakhmi

توو سکوت لحظه هام یه بهت تلخه
این صدای نیمه جون بغض یه مرد
بشنو این مرثیه ی تلخ سکوت و
این صدا ترانه نیست قصه ی درده
نتونستی منو از نگام بفهمی
نتونستی غمو توو صدام بفهمی
نتونستی…
نمیدونی که کجا جون میده قلبم
تو کدوم ثانیه های شهر اسیرم
باید از حصار این پیله رها شم
تا ته این شب تیره پر بگیرم
نتونستی منو از نگام بفهمی
نتونستی غمو توو صدام بفهمی
نتونستی…
حالا باید خون رو از نو بسازم
خونه ای که خسته از این همه درده
تو نتابی به شبای خالی من
دست من ، نگاه من ، زندگی سرده
کاش بیای و منو از نگام بفهمی
کاش بیای و غم تو صدام بفهمی
کاش بیای و…