Hamed Zamani

Soraya

ما مردای دبستانیم امیدایی که در سر داشت
پریدن یادمون داده همون که ما رو باور داشت
معلم های ما دیروز به جرم علم جون دادن
برای درس امروز هم به ما سرمشق خون دادن
روایت میگه دانش تو ثریا هم اگه باشه
بهش میرسه ایرونی فقط کافیه که پاشه
یه نسل از بس که همت داشت واسه خاکش نفس میده
حالا نسلی که ما هستیم چجوری درس پس میده؟
باید که بند پوتینت برای کار محکم شه
باید هرجایی که هستی واست خط مقدم شه
میون هجمه ی دشمن نداریم روز تعطیلی
لباس رزم میپوشیم تو این تحریم تحمیلی
مبادا پشت یک ملت میون جنگ خالی شه
مبادا خنجر دشمن تو دستای خودی باشه
میشن بازیچه اون ها که خداشون میشه دنیاشون
مبادا نرخ بعضی ها بشه هم قد جیباشون
دبستانی اون روزا حالا تو فکر تحریمه
نبرد با کدخدایی که طلبکارِ یه تعظیمه
هنوزم خاکریز اینجاست هنوزم جبهه ی جنگه
فقط یه یا علی (ع) میخواد ؛ کجای کار میلنگه؟
خزون هیچ تحریمی جلودار بهارش نیست
همه میدونن ایرونی کم آوردن تو کارش نیست