Hamed Zamani

Ma Istadeim

تو این سنگرای معطر به عشق
باید گریه گریه عبادت کنم
با اشکای تازه وضو دارم و
میخوام آسمونو زیارت کنم
تو هر جای این دشت,پیغامیه
که داره دلم رو صدا می کنه
اگه از خودم بگذرم این سفر
منو راهی کربلا می کنه
بارون می باره آره بارون اشک
مثل گریه های شب آخره
یکی روضه می خونه اینجا هنوز
یکی داره اینجا دل و می بره
چه مردای مردی مث باکری
پر از شور اروند و کارون شدن
شبای پر از نور هورالعظیم
چه مردای مردی که مجنون شدن
فدای دل تنگ دهلاویه
که مونده پریشون چمران هنوز
غریبونه هر روز و شب, کاوه رو
صدا می زنه,حاج عمران هنوز
شلمچه شروع غم کربلاست
هویزه هوای حسین و داره
طلاییه مس رو طلا میکنه
تو گرمای فکه ,بارون می باره
بارون می باره آره بارون اشک
مثل گریه های شب آخره
یکی روضه می خونه اینجا هنوز
یکی داره اینجا دل و می بره
درخت های بالا بلند و غیور
توی برف و بوران بهاری شدن
تو مهران و سردشت و گیلان غرب
چه رودای سرخی که جاری شدن
آهای سرزمین غریب آشنا
چه رازی به چزابه داری؟ بگو
بگو نخلای سربلندت چی شد
چرا اینهمه بی قراری, بگو
بارون می باره آره بارون اشک
مثل گریه های شب آخره
یکی روضه می خونه اینجا هنوز
یکی داره اینجا دل و می بره
چه سوغات خوبیه این سوز و آه
تو روزای بی رنگ این عصر سرد
دیگه من نمیتونم آروم بشم
نمیشه هوای شهادت نکرد