Erfan Artwo

Sick Rain

ميشنم رو به تهران
فقط به عشق اين كه عكستو تو آسمون ببينم
من كه نفهميدم عاشقم يا ديونه ؟
ديگه هيچي حال نميده
نه چتي نه مستي ولي آرزو هنوز پريدن از اين لبه مونده به دلم
خودمو خوشحال بقيه رو هم خوشحال
شايد هاي زيادي دارم بي جواب
نسخ يه بار ديدنت نوازش موهات زل زدن به چشمات بد داره اذيتم ميكنه
سرگيجه هايي كه از ١٠٠ تا مرض بدترم برام
رمغمو درآورده
قطار زندگي منو تو رو تا آخرش به هم ميرسونم
يادته ، يادته هر وقت ذوق ميكردم زنگ ميزدم اسم خودمو گويندمون ببينم تو گوشيت هه
خيلي ها ميگن چرا رفتي چرا ديگه نيستي تو اكيپا
يه لبخند مياد رو لبام ميگم يه تاره موشو با دنيا عوض نميكنم
اخه وقتي ميگه بمير مُردم
منم ميگم سكوت ميگه چشم
به اين ميگن عشق دوطرفس
دو طرف واسه هم جون بدن نه فقط خون
نميدونم عقربه ها چرا حركت نميكنن انگار زمان وايساده
يك ساعت يك روز ميگذره
انقدر زمان آهسته ميره كه گردش زمين رو احساس ميكنم
نفس كشيدن درختا حتي عكستو تو آتيش ميبينم
انگار رويايت منو تسخير كرده
رسماً ديونه شدم يا بهتر بگم
رواني اون موهاي بلند ، مژه ها ، دستاي لطيف
شنيدي رعد و برق زد داره بارون مياد
نميدونم چرا ؟ بارون كه ميگيره از خود بي خود ميشم
صدا هارو نميشنوم ، فقط شر شر بارونه كه تو گوشم ميپيچه نفس عميق
هر وقت بارون ميگيره ياد اون چشمات ميوفتم كه با ناز و ادا هات دلمو به دست مياوردي
نميزاشتي غم بره تو ريم و نابودم كنه
ميدونستي میدونستی بارون كه ميگيره
سرفه هام شروع ميشه
پاكت سيگارم خالي ميشه
چشمام اشك ميشه
رسماً ديونه ميشم رد ميدم
درك نميكنم زمين و زمان رو
ميخوام خوب شمو بسازم آينده اي كه گذشتم زانو بزنه جلوش
دلبر جان چهار فصل را فدايت ميكنم
براي شنيدن ١ دقيقه صدايت
حرفايت بهم انگيزه ميدهد
وجودت بهم زندگي ميدهد
جايي جز آغوشت نميدهد آرامش
آرامش وجودت را دوست دارم
تا حالا عاشق شدي؟ تا حالا عاشق شدي؟ تا حالا عاشق شدي؟
قشنگ ترين حرفيه كه از آقاي مديري شنيديم
چون يه بار تكرار ميشه
يه بار رعد و برق ميزنه
يه بار دلتو ميبره
يه بار چشماتو محوش ميكنه جوري كه ديگران را نمي توني ببيني نميدونم چرا
نميتوني با عقلت ديگه تصميم بگيري و قلبت هرچي بگه بهش گوش ميدي
نداي درونم ميگه اين واقعي
دوست دارم بشوم تكيه گاهتم تا اخر داستان
دوستت دارم دوستت دارم دوستت دارم