Erfan Artwo

Sick Bubble

زندگي مثل حباب ميمونه
تو يه لحظه ممكن نابود بشه
حسرت گفتن دوست دارم به دلم موند
چه فايده رفتني بايد بره
من موندمو يه دنيا دلتنگي
باورت نميشه دل تو دلم نيست
واسه يه لحظه ديدنت
قند تو دلم آب ميشه ، يادته :يادته
هر وقت دعوامون ميشد ميومدي دم خونمون منم ميبخشيدمت ولي اين بار من اومدم و تو نبخشيدي يعني منو ديگه نخواستي
واسه برگشتت همه كار كردم ولي انگار از غم و نارحتي من لذت ميبري فداي يه تار موت عزيزم
منم دنيامو تغيير ميدم ، ديگه به هيچكس اجازه نميدم قلبمو دو دستي بگيره ازم و خوردم كنه
به قولی هميشه ٤ تا ت
از هركي ديدي بايد بزاريش كنار
تهمت ، ترحم ، تهديد ، توهين
اعتیاد زیاد دارم به تو
دیونه ترم باتو
نصف شب لب بالكون
منو تو رولمون
دوس داشتيم حالمونو
نميفروختيم خودمونو
به غريبه سر هرچي ميومديم كوتاه دو نفرمون
نداشتيم رودرواسي و دورويي
خيانت و دروغي
سرنوشت جدا كرد مسيرمون
تنهايي شد نسيبمون
تصميم جدي بود
ولي نگرفتي جدي تو
میرمو نمیبینم پشتمو
قفلم هنوز رو گوشی
صدام در نمیاد
بستی دهنمو جلو هر ناکسی
ميدوني كه خستگي تو تنم مونده بيا اندازه دردامون داد بزنيم
نميدونم چرا تموم نميشه اين دفعه
سنگ بلند كردنش مرد ميخواهد
نه گفتن خودش جرعت ميخواهد
ترك كردن هم يك دل پر ميخواهد
...
زندگي مثل قطار ميمونه ...
ايستگاه ها، تغيير مسيرها و حوادث !!!!!!
ما با تولدمون به اين قطار سوار ميشيم ، والدينمون كسايي ان كه بليت اين سفر رو تهيه كردن
ما فكر ميكنيم كه اونا هميشه همراه ما هستن اما سخت در اشتباهيم
چون در يك ايستگاه از اين قطار پياده ميشوند ، ما را در اين سفر تنها ميگذارند
با گذشت زمان مسافران ديگري وارد قطار ميشوند كساني با اهميت اند : دوستان،فرزندان و حتي عشق زندگي مان.....
بسياري از آنها در طول مسير ، ما را ترك خواهند كرد و جاي خاليشان در زندگي ما بجا ميماند......
بسياري هم آنچنان بي سر و صدا ميروند كه ما حتي متوجه ترك كردن صندلي و پياده شدنشان نميشويم.....
سوار بر اين قطار پر از تجربه ي شادي، غم، روياپردازي، انتظارات، سلام ها،خداحافظي ها و آرزوهاي خوب هستيم.....
يك سفر خوب همراه با كمك كردن، عشق ورزيدن، داشتن رابطه خوب با بقيه همسفران و اينكه مطمئن باشيد تمام تلاشمان را براي داشتن سفري راحت انجام ميدهيم.
راز اين سفر بسيار زيبا است:
ما نميدانيم در كدام ايستگاه قرار است پياده شويم.
پس بايد به بهترين شكل زندگي كنيم-سازگار باشيم، فراموش كنيم، ببخشيم و بهترين چيزي كه داريم را ارائه دهيم....
تمامي اينها مهم خواهد بود چراكه هنگامي كه زمان آن برسد ما مجبور به ترك صندلي خود بشويم، مي بايست براي آنها كه سفرشان با قطار زندگي ادامه دارد خاطرات زيبايي از خود بجا بگذاريم...
من نميدانم كه فاصله ما تا ايستگاه بعدي چقدر است، براي همين نميخواهم فرصت گفتن "٣پاسگذارم" را از دست بدهم