Erfan Artwo

Sick Born

امروزو به شب رسوندم
تبريكي از كسي نشنيدم و نديدم
جز پیامک بانك ملت
خنده دار است هرچقدر بزرگ تر ميشويم
بي توجهي ها بيشتر ميشود
بي معرفتي ها ثابت ميشود
بي ثباتي ها ديده ميشود
بي خيالي ها هم بيشتر ميشود
از توجه كردن متنفر بودم حالا كه تنها شدم ، كسي را ندارم ، نگراني ام بيشتر شده است و ميترسم...
هميشه ارزو بزرگ شدن را داشتم
مستقل شدن ولي انگار چيز خوبي نيست
دوست دارم برگردم به عقب به همان كودكي
ديگر بزرگ نشوم ، براي كار هاي اشتباهم تنبيه بشوم بدون بغل كردن عروسك هایم نخوابم
ولي زمان فرصت را از من گرفت
فرصت يكبار بغل كردن
فرصت يكبار سه پاس گذارم
فرصت فرصت فرصت واييي خدا
چقدر گفتي؛ بزرگ شدن به سيگار كشيدن نيست
به خوردن مشروب نيست به ويد زدن نيست به لاشي بودن نيست به به به
اين همه به گفتي بذار جوابت را بدهم به هایت بي جواب نماند
سيگار كشيدم چون تنهاترين رفيق تنهايي هایم بود
الكل خوردم چون تنهاترين نوشيدني بيخياليم هایم بود
بعدشم ويد كه بزني انگار تو اين دنيا نيستي لبه برزخ قدم ميزني ، بيخيالي رو بغل ميكني ، شرم و حيا رو قورت ميدي ، ميز غذارو دِرو ميكني ، چشمارو قرمز ميكني ، مغزو باز ميكني .
خلاصه اين مراحلو طي كني
اول كار تازه لاكار رفتنو متوجه ميشي و لاشي بودن ياد ميگيري
اينجوري شد كه به هاي ما بيجواب نموند
ميبيني با يه به چجوري به چوخ رفتم.
همه ميگن طرف ديونس
نميفهمن كه منم تلاش دارم خوب بشم
چرا اينجوري شد هنوز تو شوكم
يكي مياد يكي ميره
يكي بود يكي نبود
لا كار رفتن شده روزمرگي
جا پيشرفت بغل كردن پسرفتامو گوشه نشيني
دعا كردن ولي خب چيزي ام تغيير نميكنه
انگار نه انگار ما زنده ايم
بيشتر احساس ميكنم به جا زندگي دارم اداشو در ميارم
چون چيزي واسه از دست دادن ندارم
چون خستگي تو دستام دود ميشه دو دو زدنام زمين خوردن اشكام ديدني ميشه حيف
نيستي بگم غلط كردم
نيستي بگم تنهايي بد درديه
نيستي بگم گه خوردم
دفعه آخرمه
من همون درختي ام كه با كود دادن و آب دادن داشتي پرورشش ميدادي كه ثمره زندگيت باشه
عصاي دستت باشه
باعث سربلنديت باشه
نشد كه بشه
نشد كه بشه
نشد نشد