Reza Yazdani

Mash Ramezoon

کبک بودیم کلاغ شدیم
خورشید بودیم چراغ شدیم
جنگل بی حصار بودیم
حالا یه دونه باغ شدیم
چشمامونو بسته بودیم
به سفره بزرگ شهر
دست که به سفره رفت ولی
با یه ملاغه داغ شدیم
گندمای مزرعمون
خوشه های طلایی داشت
دستای ما تو دل خاک
نهال سادگی می کاشت
آب زلال چشممون
شیر ستاره بود ولی
قصه ی چاه آب شهر
فکرارو راحت نمی ذاشت
مش رمضون دیدی تو شهر
رو گرده ما زین زدن
دیدی که پهلوونارو
با یه کلک زمین زدن
غول سیاه وسوسه
غیرت ما رو خورده بود
کباب چرب پایتخت
گوشت الاغ مرده بود
چشمه بودیم سراب شدیم
بره بودیم کباب شدیم
ستاره بودیم توی شهر
اما یهو شهاب شدیم
تو غربت آهن و دود
کوه غرورمون شکست
توو پایتخت شبیه یه
سوال بی جواب شدیم
دیدی چه ساده گم شدن
آرزوهامون توی باد
آخ چی می شد که نون ده
باز توی سفره مون بیاد
اما نه پای رفتن و
نه روی برگشتنی هست
زندگیمون همین شده
دلتنگی خیلی زیاد
مش رمضون دیدی تو شهر
رو گرده ی ما زین زدن
دیدی که پهلوونارو
با یه کلک زمین زدن
غول سیاه وسوسه
غیرت ما رو خورده بود
کباب چرب پایتخت
گوشت الاغ مرده بود