Nima Masiha

Parvanegi

مثل یه پروانه ببین
اسیره مشته بسته ام
از این همه پرسه زدن
کوچه به کوچه خسته ام
تو لحظه هایه بی کسی
اسیره ناباوریم
تو قاب خالیه جنون
یه عکسه خاکستریم
تویه این ثانیه های بی رمق
لحظه های آبیو حروم نکن
این روزا ابری و خاکستریه
شبایه آفتابیو حروم نکن
بگو خورشید از کدوم ور درومد
که تو مثل قصه رویایی شدی
ماهیه زخمیه پاشوره ی حوض
کی رو خواب دیدی که دریایی شدی
آلوده ام آلوده ام
هم رنگ با مرداب
نفرینیم در حسرت
بیداری از این خواب
برایه من که رفیقه سفرم
مرحم زخمایه خستگی تویی
برایه من که غریبه جاده هام
آخرین همدم خونگی تویی
از رو گل برگه گلایه کاغذی
اشکامو با دست آلوده بچین
منو تو آینه ها شستشو بده
تو چشمام حادثه ی عشقو ببین
مثل یه پروانه ببین
اسیره مشته بسته ام
از این همه پرسه زدن
کوچه به کوچه خسته ام