Nima Masiha

Baghe Khakestar

شب روییدن هجرت
شب از ریشه پژمردن
شب تن پوش نو کردن
ولی باز از درون مردن
کجا برگردم از وحشت
از این مرداب خاموشی
چه پنهان شد صدای من
چه عریان شد فراموشی
کجا برگردم از پرسه
چراغ عشق روشن نیست
نه همراه و نه هم وحشت
کسی جز من مرگ با من نیست
ردای مرگ می پوشم
برهنه زیر این خنجر
خداحافظ شب تفته
سلام ای باغ خاکستر
اگر دور و اگر نزدیک
تو را جز خود نمی دانم
چنان گم میشوم در تو
که پیدا نیست پایانم
گرفتار تو ام اما
چه سرشارم از آزادی
خداوند جهانم من
در این ویرانه آبادی
کمک کن ای سبک دامن
جهان از سینه بردارم
که از اندوه لبریزم
که از شب گریه سرشارم
غریبه ابر سنگینم
پرم اما نمیبارم