Kourosh Yaghmaei

Donyaha Va Falseleh Ha

من خسته ام
من در کنار پنجره تنها نشسته ام
و با تمام خویش میندیشم
به هر چیز هر چه هست
انسان و سنگ گربه
یک بوته خار و
دنیای مبهمی است
دنیای گنگ تیره مرموز ناشناس
دنیا کنار پنجره
تنها نشسته است
در کوچه عابری میخواند
آوازی غمناک زیر لب
غمناک تر ز باد
غمناک تر ز شب
من میخک سپید قشنگم را
با آب پاش کوچک خود آب میدهم
من سهره ظریف زرنگم را
هر صبح و شام دانه ی شاداب می دهم
اما حقیقتی است که من نیز
بیگانه ام بیگانه ام
با ان دو یار خویش دو دنیا
با ان سکوت میخک زیبا
با ان سرود مرغک تنها
گاهی به میز خویش می اندیشم
گاهی به قاب روی بخاری به تنگ آب
و با تمام خویش بر انم که روز وشب
اینان مرا نهفته بر انداز می کنند
گاهی که نیستم من و
کس نیست در اطاق
آواز میکنند
چون مرغ پر گشوده و
پرواز میکنند
ما چشمهایمان
کور است و گوش کر
آری به هر کنار
صدها هزار دنیا
در گردش است و ما
زآنجمله بی خبر
من خسته ام
من در کنار پنجره تنها نشسته ام
دنیا کنار پنجره تنها نشسته است