Kourosh Yaghmaei

Bagh

میزند باد سحر در تنه گردو سوت
میپرد غوک در آب از لب تن پوشه حوض
پای بر دوش شب آورده سحرگاه هنوز
گربه پیر کمین میکشد از گوشه حوض
باغ از همهمه زنجره ها لبریز است
قصه ای روی لب طاق نما افسرده
زیر ایوان سر میخ کج درگاه هنوز
قفس آویخته اما چه…قناری مرده
دیگر از ارسی صد شیشه نمی تابد نور
ناله ای سوخته روی لب خاموش چراغ
ریخته پولک ماهی کف پاشویه خیس
گربه ای خفته کنار در مخروبه باغ
باغ گویا که ندارد غم ویرانی خویش
خنده جغد گره خورده سر شاخه بید
چه کنم گر نکشم رخت از این خانه برون
دل به باغی چه سپارم که بدان نیست امید