Mohammadreza Eyvazi

Entezar

دلم میخواست میدیدمت اما
غم دوریت نشسته تو وجودم
شاید اونقدر که باید دل نبستم
میگفتم عاشقم اما نبودم
تو بودی و نفهمیدم همه عمر
که از پیش تو در حال عبورم
حواسم پرت دنیا بود ندیدم
ک هستی و منم که از تودورم
غروبا غصه میشینه تو قلبم
غم آتیش میزنه به تاروپودم
چقدر شرمنده باید بود از این درد
که یادم بودی اما من نبودم
طلوع کن مثل خورشید تا دوباره
شب تاریکه این دنیا سحر شه
نذار تا بعد یک عمر چشم به راهی
غروب جمعه هام دلگیر تر شه
کمک کن رد شم از غربت دنیام
بگیر دستامو که غرق گناهم
تو که تا آخر دنیا رفیقی
واسه من که رفیق نیمه راهم
من از دلتنگیام خسته نمیشم
بازم چشم انتظار تو میشینم
میترسم برم از دنیا و آخر
نتونم روی ماهتو ببینم
زمین زخمی زمان دلتنگ
جهان آرامشش رو از تو میخواد
تو سایه ت رو سر من بود
دل خسته م نوازشهاتو میخواد