Saeid Shahrouz

Naneh Khorshid

ننه خورشيد يه پسر داشت
کاکلش رنگ طلا بود
چشماش از پولک آبي
حنجرش پر از صدا بود
ننه شب يه دخترک داشت
پوستش از حريرمهتاب
تو چشاش صد تا ستاره
گيساش از ابريشم ناب
ابریشم ناب ابریشم ناب
دنبال دختر شب بود
پسر عاشق خورشيد
اما تو گردش تقدير
اون و يک لحظه نمي ديد
گاهي ميزد زير آواز
وقتي که تنها مي موندش
رو به تاريکيه جاده
با چشاي باز مي خوندش
هر جاي قصه که باشي
دلم از تو دور نميشه
تنها جاي امن ديدار
وعده گاه گرگ و ميشه
آي گرگ و ميشه
آي گرگ و ميشه
دختر شب قصه هاش و
تو دل خودش مي خوندش
تا سپيده گوش به زنگ
صداي پسر مي موندش
ننه شب ميگه صداي
دخترش يه جرم زشته
هميشه قصه نورو
دستاي سايه نوشته
اما عمر قفل و زنجير
از قديما بي دومه
وقتي دخترک مي خونه
کار تاريکي تمومه
دختر ساکت قصه
حرفاشو يه روز مي خونه
صداش و به گوش خورشيد
مي رسونه ... مي رسونه
مي خونه مرد طلايي
دلم از تو دور نميشه
همه ي عمر من و تو
بعد از اين تو گرگ و ميشه