Saeid Shahrouz

Robaei

می سازم رباعی با وزن چشات
میکشم نقش امیدو تو نگات
میارم ابرای عشقو رو سرت
تا ببارن روی پلکای ترت
شیشه ی سیاه غم رو می شکنم
سکه قلبو به نامت میزنم
توی اسمون خبر از تو میدم
تو بخوای هر جا برم هر چی میشم
شرطش اینه که منو صدا کنی
بند غربت از دل ما واکنی
شرطش اینه که منو صدا کنی
بند غربت از دل ما واکنی
باتو تا مرز تمنا می گذرم
اسمتو برای ابرا می برم
میندازم اسمونو به زیر پات
میارم گلها رو تو مرز نگات
عطر عشق به زیر پاهات می ریزم
خط غم رو از نگاهت می کنم
ابرا رو بالش خوابت می کنم
شیشه ی تنهاییاتو میشکنم
شرطش اینه که منو صدا کنی
بند غربت از دل ما وا کنی
شرطش اینه که منو صدا کنی
بند غربت از دل ما واکنی