Saeid Shahrouz

Khab

بخواب گل شکستني که شب داره سر ميرسه
مهلت عاشقي ها مون داره به آخر ميرسه
نگاه نکن به آسمون خورشيد خانوم رفته ديگه
اينجا کسي از قديما قصه و شعري نميگه
بخواب قشنگ و موندني که دنيا ديدن نداره
گلهاي خشک کاغذي که ديگه چيدن نداره
ضريح عشقمون ديگه هيچي کبوتر نداره
شب ميره اما تو کوچه تاريکيشو جا ميذاره
از خواب نمي پره کسي وقتي که برگا مي ريزن
شقايق هاي بي پناه اسير دست پاييزن
مرز و حصار انتظار گم تو غبار جاده هان
تو اين هجوم بي کسي پروانه بودن اشتباس
همدم غصه هاي تو زخميه بغض خاطره اس
اما هنوزم غروبا عاشقي پشت پنجره اس
همش همون همش غروب یه غنچه و صد تا خزون
دلم میگیره واسه ی غربت پاک باغچمون