Roozbeh Nematollahi

Cheshm be Rah

من غزل خون ستاره های راهم ، به نگاه تو نگاهم
من همیشه چشم به راهم
عابر بی گنه دشت گناهم ، یه ترانه ی سیاهم
من همیشه چشم به راهم
تو سپیده ی سپیدی ، من سیاهه ی سیاهم
تو پناه هر امیدی ، من امید بی پناهم
تو بلندی ، تو غروری ، تو چراغ کوه نوری
اما من خاکم و برگم ، مثل برکه رو به مرگم
جنس احساس بهاری ، مثل بارون بی قراری
تو اجاق روزگاری اما من سرد و تگرگم
تو سپیده ی سپیدی ، من سیاهه ی سیاهم
تو پناه هر امیدی ، من امید بی پناهم
تو بلندی ، تو غروری ، تو چراغ کوه نوری
اما من خاکم و برگم ، مثل برکه رو به مرگم
جنس احساس بهاری ، مثل بارون بی قراری
تو اجاق روزگاری اما من سرد و تگرگم