Shahab Shahrzad

Noghteh Zaf

تقصیر تو نبود ٬ تقصیر این دلِه
هَرچَند عاشِقَم ٬ هَرچند مُشکِله
مَن عاشِقِت شُدَم ٬ این نقُطه ضَعفَمه
حَتیّ بمِیرمََم ٬ بازمَ بهِ نفَعمَه
بازمَ گلایه کنُ؛ حَق با توئهِ هنوز
بازمَ به مَن بگو: از بی کسی بسوز!
تمَرینِ مُردنَهِ؛ این جَنگِ تنَ بهِ تنَ
احِساسِ مَن به تو ٬ احِساسِ تو به مَن
گفُتی جُدا بشِیم؛ انِگار بهترَه
کاری نمِی شِه کرَد: این راه آخَره!
دسَتاتُ.و روو به مَن بنُ بسَت می کنُی
با پا.یِ رفَتنَتِ هَمدَست می کنُی
دلِ می کنَمَ ازَتَ ٬ دلِ می برُی ازَمَ
حَرفا.یِ آخَر.و بایدَ به تو بگَِم:
مَن زنِدگی.رو با تو خواستمَ نشَُد
تقَصیر تو نبَود این مَرگِ خود به خود
بی تاب و خَستهِ امَ؛ خوابمَ نمِی برَه
این لحَظه ها فقََط ای کاش بگِذَرهِ