Duman Sharifi

Paeizhaye 1 Nafare

با حلقه پاییز های یک نفرست همه ی ابرهای اطرافم
رنج به رنج کنج آرزوهایم مینشینم خیال میبافم
سالها بعد زندگی یعنی من لبخندهای تکراری
میشود میخ کوب لبخندم همه ی قاب های دیواری
بشود انفرادی آغوشت وسط قصه هات بد باشم
بازوان تو میله ی سلول کاش زندانی ابد باشم
قدر یک انقلاب سرسختم
هیچ چیز از خدا نخواهم خواست
تو که باشی همیشه خوشبختم
سالها بعد عشق ما یعنی
گریه ام نذر شانه های توست
وقت باران اگر قدم بزنی
همه ی این جهان پیاده روست
سالها بعد زیر چتر همیم
زندگی در خیال یعنی
سالها بعد مال من هستی
آرزوی محال یعنی