Meti Tiri

Hamoonam

بگو به اونکه اسمم یادش نیست هنوز تو فکرشم بعضی شبا
اینهمه سال اینهمه نگاه، هنوز با همه ی چشما غریبما
پیر شدم دیگه زیر بارونا همه زیر یه سقف من هنوز تو خیابونا
گم شدم با چشمای خیس دنبال چیزی میگردم که دیگه نیست
خیابونا خستن از منو حال خراب و پلکایی که جونی ندارن
میچرخونم فرمونو سمت تویی که ازت هیچ نشونی ندارم
با آدمای این دنیا دیگه نه حال عشقی و نه جنگی دارم
انقدر به خیالت عادت کردم که اومدنت دیگه قشنگ نیست واسم
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا
چروکه دورش ولی همون چشمان که جز تو قید هرکی رسید و زدن
همونمو چیزی عوض نشده جز چندتا تار موی سفید رو سرم
همون پاهان که هنوزم واسه کل عمرو با تو پیاده گشتن حاضرن
عوض شد کل زمونه و ولی بعد تو زمانی نگذشت واسه من
نمیفهمی چه حالیه که تنها داراییت جاتو پر کرده زود
ترسیدم مثل بچه ای که مادرشو وسط بازار گم کرده بود
شده واسه پرت کردن حواس یه بچه اشکاشو شمرده باشی
همونجوری میشمارم باختن عمرمو فقط اگه تو بُرده باشی
رفتنت که دلیل نبودنت نشد
موندنم که دلیل اومدنت نشد
تویی دلیل دلی که بی دلیل میجنگه
بلاتکلیفی با تو چه قشنگه