Ahmadreza Nabizadeh

Nazaninam

توی معصومی چشمات یه نگاهی خونه کرده
که من دربدرت رو اینجوری دیوونه کرده
تو همونی که یه عمره خنده هات کرده اسیرم
میشه از عطر حضورت نفس تازه بگیرم
نازنینم نازنینم عشق من عزیزترینم
نازنینم نازنینم اولین و آخرینم
نازنین خوندن از تو بهترین شعره و آواز
لحظه های با تو بودن مثل حس خوب پرواز
تو همون شعر قشنگی که نشسته روی لب هام
می تونی آفتابی باشی توی تاریکی شب هام
نازنینم نازنینم عشق من عزیزترینم
نازنینم نازنینم اولین و آخرینم
ای تموم هستی من دل به چشمای تو باختم
بی خبر از همه دنیا خودمو با تو شناختم
خنده ارزونی لب هات بذار اشکو من بریزم
می میرم اگه ببینم گونه هات خیسه عزیزم
چه قشنگه با تو بودن به امید صبح فردا
دستتو بذار تو دستام که بلنده شب یلدا
نازنینم نازنینم عشق من عزیزترینم
بین این همه سیاهی تو به رنگ آسمونی
مثل بارون پاک و ساده مثل خورشید مهربونی
وقتی اسمت تو ترانه س میشه از قافیه رد شد
میشه با حرفای ساده ت دل سپردن رو بلد شد
حتی لحظه سکوتت پر حرفه نازنینم
توی اون نگاه گرمت می تونم عشقو ببینم
نازنینم نازنینم عشق من عزیزترینم
نازنینم نازنینم اولین و آخرینم