Hadi Khaleghi

Donya

آرزوها که سَراب
دِل خوشی نَقشِ بر آب
چه نویسم این جا
چَشم ها رفته به خواب
گِریه شد عادت ما
کینه شد هَم دَمِ دِل
روزها رفتن و شب
کشتی اَش مانده به گِل
روزها رفتن و شب
کشتی اَش مانده به گِل
آه دنیا درد ما قدر دریا بود
آه دنیا زِ جوانی هایت بدرود
آه دنیا پُرِ از آهیم از حسرت
آه دنیا غرق در یک دنیا غربت
آه دنیا چه کشیدیم از باورها
آه دنیا چه شد آن یار و یاورها
آه دنیا خوش نشد آخر ، آخرها
آه دنیا مِی ندارد این ساغرها
آه دنیا
خالی از عشق و جنون
بی صداتر زِ سکوت
بی گناهیم اما
لَبِ درگاهِ سکوت
قطره های باران
با زمین قهر شدند
چه بخوانم این جا
شیشه ها سنگ شدند
چه بخوانم این جا
شیشه ها سنگ شدند
آه دنیا درد ما قدر دریا بود
آه دنیا زِ جوانی هایت بدرود
آه دنیا پُرِ از آهیم از حسرت
آه دنیا غرق در یک دنیا غربت
آه دنیا چه کشیدیم از باورها
آه دنیا چه شد آن یار و یاورها
آه دنیا خوش نشد آخر ، آخرها
آه دنیا مِی ندارد این ساغرها
آه دنیا