Avid & Matin

Hasrat

تو سری میخوردم مسخرم میکردن
وقتی هر طرف میرفتم جای من نبود
شاید همین الانشم زوده برام
اونقدی پرم که فک کردم
به هر اشغالی دل بستم
نمیرسه چرا قصم تش
شایدم بوده عیب از من
درست آخه گاهی بد عادتم
پره پرم پر حسرت
همه درا روم بستس
چرا بهتر از قبل نمیشه
همین روزا حیفم کرد
صد بار روزی کشتنم
ولی ساختمش باز از قبل
ضربه ها که سمتم میاد
خورد میشن با تنم
ولی خوشیامو جازدم
سختی کشیدم راه بلد
آسمون نوری نداشت برام
واِلا منم آدمم
سختیا می‌سازن شاه ازم پس
فکرشم نکن راه بدم ن
اگه بجوشه خون تنم
از همتون کفری ترم
میرم
تا دیگ کسیو نبینم
من از خودم از همه سیرم
با همه خاطرات درگیرم
من میرم
همه از ذهن من پریدن
تو عین جوونی من پیرم
اگه بمونم میمیرم
رو به راه همه چی
خراب باشم برا چی
وقتی بوی خوشبختی
روی تنم می‌پیچید
فیریک میشم قبل خواب
رو همه رویاهام
ن حسی دارم به کسی
ن دلخورم از بی کسی
کاشکی یه روز از نگاهم دنیارو ببینی
خنده هارو میچینمو میپیچمش تو کاغذ
پ قبول کن حق بدی
تولکمو حرفی نیست
از بچگی ترسوندنم از خدا
زمینم میزدن همون حسودا
پامیشدم تو روشون
محکم تر از قبل
ته دلم صابون زدم
تاکه رسیدم به حدف
سری اونو حذمش کنم
اشتباهم درس نمیداد
بلکه برام عبرت بود
هر احمقی مسخرم میکرد
میزاشتم ایول روش
صاده تر از نقاشی یه بچه سه سالم
دقیقم عین ساعت یه ثانیه صب کنم
عیب واسم
سراشیبه زندگی تشنه محبتیمو
به هر کسی دل دادیم
درمون مالیدن همه
فرق داشت ولی این یکی
حرفامو زدم شبا فقط به اون بالایی
اونکه جوابی ندادو برام خوندش لالایی
میرم
تا دیگ کسیو نبینم
من از خودم از همه سیرم
با همه خاطرات درگیرم
من میرم
همه از ذهن من پریدن
تو عین جوونی من پیرم
اگه بمونم میمیرم