Ali Baba

Sedat Nemiad

بوی عطر تو چند تا دونه شمع
یه قاب ترک خورده زیر نور کم
این همه من کشیدم یه بارم تو بکش
به جای اینکه بکشی خط دور چشم
سوا از این که شدیم سوا از هم
ولی دورادور جویای احوالت هستم
چرا پلکات می پره ناخن میخوری
نبینما کشتیات به گل نشستن
کجان اونایی که می گفتی از خودت بودن
کجان اون آدمایی که یه روز دورت بودن
کجاست اون شب نشینی و دور همی
عکسای سلفیتون یهویی دسته جمعی
گفتم عب نداره می خوای بری پیشم نباشی
گفتم هر جا میری بپا یه بار مصرف نباشی
این آخرا فقط می کردی بهونه تراشی
خودت خواستی فنا شی
تماسای گوشیت بالا میرفت یواش یواش
روز به روز میرفت رو تعداد مخاطباش
دیگه اصلا انقد هر جایی شدی
که هر کی میدیدت بودی عادی براش
نداشتی دیگه تازگی
نمی تونستی دیگه باشی با یکی
برات فرقی نمی کرد باشی مال کی
یا که شبا باشی سر میز شام کی
نگاه آدما روز به روز سنگین تر شد روت
سر هر زبونی که فکر کنی اسمت بود
منم نگفتم و نگفتم تو دلم ریختم
اوج آرامش تو بود که من به هم ریختم
فقط جر و بحث بود روزای آخرمون
تو بی خیال و من نگران رابطه مون
وقتی دورم زدی که تو رو دورت کردم
تو خودت رفتی یا اینکه من گمت کردم
از اون روزای خوب دیگه نموند اثری
حالا موندیم من و تو با تیکای عصبی
ببین کسی نموند دورمون
همه رفتن دوباره موندیم خودمون
هر چی سرم اومد اصلا فدای تار موت
بذار من بد شم ولی تو حفظ شه آبروت
دیگه از سر هر دومون آب گذشته زیاد
صدا نزن منو که صدات نمیاد