Mohammad Khorsandi

Royaye To

یادمه شکسته بودم خسته از دست زمونه یجوری شکسته بودم که فقط خدا میدونه
سینه ی تنگم مثه آهنگ شبونه لالایی برام میخوند منو تنهایی خونه
هر دو چشمام مثه چشمه مثه ابرای بهاری منو اشکو آه و گریه اون روزای بیقراری
اومدی از پشت ابرا از توی وجود فردا من مثه ی قطره تنها اما تو وسعت دریا
به دل کویری من باریدی تا جون بگیرم نبودی حتما ی شبی تنها میمیرم
بارش محبت تو حالو روزامو عوض کرد دل تو با دل خستم هر چه کرده بی غرض کرد
هدیهی خدا شدی تو تا که سینم جون بگیره دیگه چشای بهاریم به چشای تو اسیره
از کدوم از تو تباری زمینی اسمونی منتی بذار به قلبم بگو که پیشم میمونی
با تو بودن آرزومه با تو بودن مثه رویا بگو که مال منی تو تا خود آخر دنیا