Arman Izadi

To Ey Refigh

به جان من تو ای رفیق دگر صفا نمیکنی
رفتی اون بالا بالا ها دگر وفا نمیکنی
چه دیده ای ز من دریغ که این چنین دل مرا
بشکستی و از پشت سر حتی نظر نمیکنی
آه حتی نظر نمیکنی
من که هنوز دلخوشم دلخوش با حرفای تو
که میگفتی شک نکن مرا رها نمیکنی
بهار من تو بودی الماس اصل زندگیم
نمیدانم حال چه شده ز حال خبر نمیکنی
زحال خبر نمیکنی
این عشق گران مایه بود چرا ارزان فروختی اش
ارزشت بالا تر از این که خرج کنی با دگریش
تو یک شهاب پر ز نور در موصمی از زندگیم
چه عشقت کم فروغ بود نمک به زخم زخمیم
نمک به زخم زخمیم
شکسته شد سکوتم بعد از تو هی خمودم
پزیرشش چه سخت است چی شدمو چی بودم
شکوفه ی دل من شکفته بود در تنت
بعد از تو خواهد پژمرد بد دل به هر آدم است
بد دل به هر آدم است
پرنده ی خوش صدام پر زدی از خانه ام
بی خداحافظی پر کشیدی از لانه ام
پروانه ی خوش نشان خبر بیار ز یارم
با خود پروانه ام را حواله کن به سمتم
حواله کن به قلبم
این همه آب و تابم واسه جدا نشدن
به کل نقشی بر آب بود از اول عاشق شدن
از اول عاشق شدن
آه ای خدا ای خدا در دل کس نماندم
بیخود شدم و بی چیز ز غافله جا ماندم
ز عشق من جا ماندم