Samir Zand

Nakhodaye Gharib

تو اون قدیم ندیما یه ناخدای تنها
شبگرد کوچه ها بود غریب و ناخدا بود
یه کشتی شکسته یه ناخدای خسته
نزدیکیای سحر پر زد و رفت بیخبر
یه کوه پر گدازه یه ناخدای تازه
یه دریای پریشون یه ناخدای جوون
یه شهر پر تلاطم با حیله های مردم
یه ناخدای بی یار تنهاترین سردار
یه زن یه دوست یه دشمن همنفس اهرمن
یه سینه ی پر از غم یه کوزه ی پر از زهر
یه قصه ی ناتموم یه کوزه آب مسموم
یه عاشق دگرگون یه تشت خون گلگون
یه ناخدا پر از راز آماده واسه پرواز
یه قلب پاره پاره یه غربت دوباره
کمون و تیغ و شمشیر یه تابوت پر از تیر
یه سینه پر از داغ یه تربت بی چراغ
یه ایون بی طلا یه ناخدای تنها
یه بارگاه کهنه یه مشت خاک یه مشت
یه شرح حال عجیب یه ناخدای غریب
هزار ساله که تنهاست ولی هنوز ناخداست