Mani Rahnama

Tahamol Kon

تحملم کن اگه شکستم اگه که خستم
تحملم کن اگه به سوگ خودم نشستم
برای گریه که فرصتی نیست بذار بمیرم
بذار تقاص سقوطمو از خودم بگیرم
اگه نگاهم ماتِ سردِ، اگه وجودم غرق درد
گناه من نیست باور کن
تو رو که دیدم دنیا لرزید
تمام روحم از هم پاشید
بیا شبامو پر پر کن
برای امروز به فکر من باش که فردا دیره
که بی تو شوقِ بارون و مهتاب از خونه میره
امیدم این بود که بی کسی مو ازم بگیری
نمی دونستم تو هم به غربت، به شب اسیری
اگه نگاهم ماتِ سردِ، اگه وجودم غرق درد
گناه من نیست باور کن
تو رو که دیدم دنیا لرزید
تمام روحم از هم پاشید
بیا شبامو پر پر کن
تحملم کن اگه شکستم اگه که خستم
تحلم کن اگه به سوگ خودم نشستم
برای گریه که فرصتی نیست بذار بمیرم
بذار تقاص سقوطمو از خودم بگیرم
اگه نگاهم ماتِ سردِ، اگه وجودم غرق درد
گناه من نیست باور کن
تو رو که دیدم دنیا لرزید
تمام روحم از هم پاشید
بیا شبامو پر پر کن
برای امروز به فکر من باش که فردا دیره
که بی تو شوقِ بارون و مهتاب از خونه میره
امیدم این بود که بی کسی مو ازم بگیری
نمی دونستم تو هم به غربت، به شب اسیری
اگه نگاهم ماتِ سردِ، اگه وجودم غرق درد
گناه من نیست باور کن
تحملم کن