Mohammadreza Eyvazi

Yeki Bood Yeki Nabood

یکی بود یکی نبود گل یاس نشسته بود
از غم یه انتظار دل اون شکسته بود
یه شقایق تو خونه بونه ی بارون گرفت
اگه بارون می اومد دوباره باز جون می گرفت
اون گوشه گلنازی بود دل پر غصه ای داشن
دو تا چشم نگرون اون و تنها نمی ذاشت
یه طرف زنبق ناز توی طاقچه خاک می خورد
اون و تا مرز یه اشک توی گریه ها می برد
اما لیلی که شکست دیگه مجنونی نداشت
دل اون صد پاره بود یه دل پر خونی داشت