Fereydoun Asraei

Az To Dooram

چون پاره سنگی عاشقم به گنجشکی هراسان
و هر بار ناامید بر میگردم به خاک
بر میگردم به خویش ناامید و نیازمند
زبانه میکشد آغوشم به سویت
از تو دور افتادم از تو دور افتادم
در بی مجالی و لالی به کاغذ آتش رسیده میمانم
جدا شده ای از نخ نگاهم چون بادکنک ماه
سال هاست از کرشم باران تو میگذرم
بی چتر و بارانی در سایه پنهان میشوم
در گریه پیدا هرچه هستم از تو دورم دور
چون پاره سنگی عاشقم به گنجشکی هراسان
و هر بار ناامید بر میگردم به خاک
بر میگردم به خویش ناامید و نیازمند
زبانه میکشد آغوشم به سویت
از تو دور افتادم از تو دور افتادم
در بی مجالی و لالی به کاغذ آتش رسیده میمانم
جدا شده ای از نخ نگاهم چون بادکنک ماه
سال هاست از کرشم باران تو میگذرم
بی چتر و بارانی در سایه پنهان میشوم
در گریه پیدا هرچه هستم از تو دورم دور
چون پاره سنگی عاشقم به گنجشکی هراسان
و هر بار ناامید بر میگردم به خاک
بر میگردم به خویش ناامید و نیازمند
زبانه میکشد آغوشم به سویت
از تو دور افتادم از تو دور افتادم
در بی مجالی و لالی به کاغذ آتش رسیده میمانم
جدا شده ای از نخ نگاهم چون بادکنک ماه
سال هاست از کرشم باران تو میگذرم
بی چتر و بارانی در سایه پنهان میشوم
در گریه پیدا هرچه هستم از تو دورم دور