Mostafa Fattahi

Donyaye Divooneh

خداخودش میدونه تنهایی یارمونه
قسمت ما نبوده عشقای این زمونه
یاور بی کسونه خدا چه مهربونه
حق ما رو میگیره از دنیای دیوونه
اوضاع مارو ببین شلم شولباس
حرفای دل منو قلم قورت داد
اومد به طرف تو بیشتر زور داشت
میگی دوستش داری توام دنبال پول باش
میگی قهرکرد بعد رفت حال بدتر میشه از قبل
اینقده زور نزن نمیشه حالیش
تو بازیچه ای اونم دنبال بازیش
اون سختیا روخوب نمیشه شمرد
مجنون که مرد لیلی ارثو خورد
عشق های پاک فقط تو کتاب داستانه
تایم داره دوستی اینم شاهکاره و
اینم راه داره قلبو تخته میکنی
میدونم گرچه سخته بازبه خودت میایی
عاشق شدی اینجا انقدر موندیم
همه فاسدشدیم
عشقا همش دروغه بازم اشک رو گونه
درد دل اسیرم به سوی اسمونه
بسوزه چشم حسرت که چشم به راهمونه
می خواد که ما جدا شیم ازتو خدازمونه
دل گله داره صد هزارتا بیشتر
هرکی رسید سرراه مانیش زد
میگن تقدیربوده عشق تعریف شده
ولی زندگی واسه ی من تعریف شده که
معنایی نداره باهم موندن
دیگه فایده ای نداره باهم بودن
یکی میبره اون یکی شکست میخوره
قلبش ازتو یکم ترک میخوره
ولی باز میخواد کنه بتونه کاری
چرا واسه دوستی بازم بهونه داری
پس حقتو بکش وتلخو توبجش
مزش بد کنه حالتو بیشتر
که بزنم به توراه به راه نیش خند
که قلب کوچیکت تاکجا پیش رفت
باز در اومدی به من می گی عاشق شدی
بسه همه اینجا فاسد شدیم