Saeid Shahrouz

Safar

چرا سفر ز ناکجا بدین سرا نمیکنی
دوباره شور عاشقی چرا به پا نمیکنی
به کومه سیاه من تو ای شهاب آتشین
دو بال پر فروغ خود چرا تو وا نمیکنی
مسیر گامهای تو پر از گل و ترانه است
چرا سکوت خانه را پر از نوا نمیکنی
مسیر گامهای تو پر از گل و ترانه است
چرا سکوت خانه را پر از نوا نمیکنی
ببین غریب و خسته ام نگر که دل شکسته ام
چرا به اوج بی کسی مرا صدا نمیکنی
ببین که دست و پای من اسیر بند ماتم است
چرا به تیر یک نظر مرا رها نمیکنی
طبیب غصه های من حبیب قصه های من
چرا مرا دمی رها از این بلا نمیکنی
خلیل دلربای من چرا تو صید خسته را
رها به تن ز خنجری بهر خدا نمیکنی
چرا سفر ز ناکجا بدین سرا نمیکنی
دوباره شور عاشقی چرا به پا نمیکنی
به کومه سیاه من تو ای شهاب آتشین
دو بال پر فروغ خود چرا تو وا نمیکنی
مسیر گامهای تو پر از گل و ترانه است
چرا سکوت خانه را پر از نوا نمیکنی
مسیر گامهای تو پر از گل و ترانه است
چرا سکوت خانه را پر از نوا نمیکنی