Amir Tajik

Setareh

باز شب از راه رسید و دلم پر کشید
باز ستاره منو در به در کرد
تا ستاره ندیدن ستاره نچیدن
من تشنه رو تشنه تر کرد
کاش میشد آسمون و زمین و
زمونو واسه دیدنت زیر و رو کرد
روزا گم گشتنت، شبا برگشتنت
پاک دیگه منو بی آبرو کرد
کاشکی که شب یکم دیگه طاقت بیاره
تا همیشه تو پیشم بمونی ستاره
کاشکی که شب یکم دیگه طاقت بیاره
تا همیشه تو پیشم بمونی ستاره
اما خورشید رسید و سپیده دمید و
ستاره پرید شب تموم شد
عمر این بی ستاره که هیچی نداره
تو تاریکی شب حروم شد
چشم من بسته بود و پاهام خسته بودو
تن شب نشینم شکسته
شب تو رفتی نموندی نگفتی
یکی اینهمه چشم به راحت نشسته
هر سحر من میمیرم
تو دوریت تمومی نداره
من اسیر زمینم
تو یک آسمونی ستاره
هر سحر من میمیرم
تو دوریت تمومی نداره
من اسیر زمینم
تو یک آسمونی ستاره
ستاره ستاره
تو آسمون چشمام خنده ی دیدن تو
حسرت دستام اما تا به رسیدن تو
پای تو موندگارم آخه قدیمی ام من
محاله کم بیارم نمیدونی کیم من
تو این ستاره بارون اما بگو بدونم
یه بار شده تو یادت وقتی میری بمونم
تو این ستاره بارون
تو این ستاره بارون