Mahan Bahram Khan

Khakestari

دیدی اگه سیاه بشی
سپیدی خوب پیدا میشه
توهم سیاه منم سپید
عشقا خاکستری میشه
دیدی واسه نرفتنت
زندونی کردم چشماتو
برات شدم اسیر تن
تو قاب دل پشت شیشه
دیدی که سهم دل من
از عاشقی ندیدنه
ندیدنی که عادته
عادت می مونه همیشه
دیدی اگه پیشم نیای
دنیا رو ویرون می کنم
ویرونی معنا نداره
وقتی تو هستی همیشه
دیدی سکوت گریه هات
مرهم زخمای منه
زمزمه های بی صدات
دلیل زنده بودنه
دیدی که غربت نگات
برای من مقدسه
فاصله ی اشکای تو
تا بغض من یک نفسه
دیدی ازم خسته شدی
بس که نوشتم واسه تو
از خیلی وقتا پیش می گی
عشق با گدائی نمیشه
هرچی دیدی دیگه بسه
یک کمی هم ما رو ببین
شاید دلت مثل چشات
به موندنم راضی بشه
دیدی سکوت گریه هات
مرهم زخمای منه
زمزمه های بی صدات
دلیل زنده بودنه
دیدی که غربت نگات
برای من مقدسه
فاصله ی اشکای تو
تا بغض من یک نفسه