Mehdi Ahmadvand

Khabe Parishoon

به من فرصت بده خوبم
به من که بی تو می میرم
از این فاصله ها از این
جدایی خیلی دلگیرم
ببخش این سادگی هامو
اگه از تو جدا بودم
تو عاشق بودی اما من
گرفتار خودم بودم
ببخش اگه نشد حتی
یه بار بگم دوست دارم
خودم حتی خودم خستم
از این سکوت مرگبارم
از این خواب پریشونم
از این فکرهای آلوده
از این احساس تردیدی
که وقتی هستی نابوده
نگاهت عاشق و زیباست
دلت اندازه ی دریاست
دلیل هرچی هست اینجا
هنوز عشقت پا برجاست
چشای پاک و معصومت
کسی جز من نمی بینمه
که بعده این همه مدت
هنوز عشقت شیرینه
دلم از این قفس خونه
از این دلتنگی داغونه
چقد دلگیر بی چشمات
در و دیوار این خونه
مثل چراغ این خونه
تا وقتی نیستی خاموشم
تا وقتی نیستی بار عشق
یه کم سنگین رو دوشم