Naser Abdollahi

Hekmat

همه نقاشی شدیم با دستای تو مهربون
دوتا رو با هم کشیدی یکی رو بی همزبون
به یکی نونوایی دادی به یکی یه لقمه نون
به یکی صد تا نشونه یکی بی نام و نشون
به یکی قصر طلایی به یکی گوشهء پارک
یکی دوتا چتر داره یکی مونده زیر بارون
بالای نقاشیتو دادی به هرکی پول داره
ولی با این همه پول هیچکی محبت نداره
پایین نقاشیتم دورسته پولی ندارن
امّا چهرهء اونا عشقو به یادم میاره
ای خدا کاری بکن از آدمای نقاشیت
یکی هم پیدا بشه بذر محبت بکاره