Mazyar Fallahi

Matarsak

خیلی وقت تکُ تنهام توی باغی از ترانه
منتظر واسه یه خوبی یه رفیق بی بهانه
توی دنیای پر از گل واسه عالمی غریبم
میونه این همه خوبی این منم که بی نصیبم
روزگاری زیر بارون روزگاری بیقرارم
جز یه لحظه مهربونی دیگه خواسته ای ندارم
تو کنار من بشینی دل خستمو ببینی
بیای از تو باغ قصه م یه شکوفه ای بچینی
منم اون مترسکی که شدم عاشق کلاغا
واسه من ابد بریدن میونِ حصارِ باغ آ
آخه این صورت زشتُ کی به من داده خدایا
آدما رو دوست ندارم عاشق شمام کلاغا
با تو این پالتوی کهنه مثل ابریشم لطیفِ
تن پوشالی سردم مثل خواب گل ظریفِ
می دونم ازم میترسین من با این چشمای خسته
چه جوری به دست بیارم دلتو با دست بسته
من با این لباس کهنه صورت زمختُ زشتم
خیلی وقت تکُ تنهام آره اینه سرنوشتم
ای پرنده های غمگین از چشای من نترسید
آدما گریه مو دیدن برین از اونا بپرسید
منم اون مترسکی که شدم عاشق کلاغا
واسه من ابد بریدن میونِ حصارِ باغ آ
آخه این صورت زشتُ کی به من داده خدایا
آدما رو دوست ندارم عاشق شمام کلاغا