Ahmad Solo

Agham Abalfazl

منو لب تشنگی
دنبالِ مشکه
از این ساحل
به اون ساحل کشونده
کشیدم بو تو تا
نزدیکِ دریا
رو ساحل
رد دستای تو مونده
محرم شد دوباره
آب بی تابه
دل صحرا پر از
این آفتابه
دوباره قصه ی
مردونگیات
همون دستِ علم
مشکه پر آبت
همون دست علم
مشکه پر آبتِ
تو ذهن داغ تنهای بیابون
هنوزم ردی از
خون مونده باقی
صدای شیهه
اسبی که برگشت
میگفت
که تشنه لب
جون داده ساقی
میگفت
که تشنه لب
جون داده ساقی
محرم تا میاد
مشکی می پوشم
دلم با گریه ها
مانوس میشه
تویی باب الحوائح
اون کسی که
امیدی هر دل
مایوس میشهِ
بگیر دستامو
آروم تویه دستات
که این دیوونه بی تو
بیقراره
ندیدم تویه دنیا
من کسی رو
که عباس علی رو
دوست نداره
که عباس علی رو
دوست نداره
هنوزم با اسم تو
آقام ابوالفضل
دل هر عاشقی
بی تاب میشه
یه تصویر از تو و
مردونگی هات
تویه ذهن و خیالم
قاب میشه
تویه ذهن و خیالم
قاب میشه