Moein Amin

Tarikh Masraf

یک فصل تازه پیش رو دارم
یک فصل بی تو فصل بی خورشید
باید به این تنهایی عادت کرد
این قطب تاریک پس از امید
این قصه ای که شروع کردی
ای کاش که پایان خوبی داشت
تنهاییام چندین برابر شد
دستات توو خاکم بذر غربت کاشت
مست چشات بودم نفهمیدم
رویات هر چی داشتمو برداشت
من نقطه ضعفم اعتمادم بود
عشق تو هم تاریخ مصرف داشت
تو ریشه های محکمی داری
من دنیامو رو شاخه هات ساختم
طوفان دو سه تا شاخه از تو برد
منم که هر چی داشتمو باختم
گفتم کی جون میده واست جز من
آخه چرا با من نمی مونی
این حرف آخر مثل خنجر بود
گفتی نه که نخوای نمی تونی