Mohsen Yeganeh

Negah

یه نگاهه که بیمارشم که اگه یه روز نبینمش میمیرم
چه نگاهیه که درگیرشم که جلوی چشام میاد هر جا که میرم
چشم بد دور از نگاهی که منو وابسته ی چشمای خودش کرد
بعضی وقتا که ازش دور میشم یه صدایی تو سرم هی میگه برگرد
ستاره های آسمون ، مثه دونه های برف
میشینن دور و ورت ، ساکت و بدون حرف
اگه دست من بود ، به آسمون میگفتم
که ستاره هاشو دور سرت بریزه
دنیامو میدادم ، پای چشات بفهمی
یه نگاه سادت چقدر برام عزیزه
اگه دست من بود ، به آسمون میگفتم
که ستاره هاشو دور سرت بریزه
دنیامو میدادم ، پای چشات بفهمی
یه نگاه سادت چقدر برام عزیزه
برق نگاهش انعکاس نور خورشید روی آبه
دنیام تاریکه ، وقتی چشماشو میبنده که بخوابه
وقتی چشماشو میبنده ، دله گرفتارم از نگاهش نمیتونه دور بمونه
خودش خبر داره که اختیار دله من تو دست اونه
ستاره های آسمون ، مثه دونه های برف
میشینن دور و ورت ، ساکت و بدون حرف
اگه دست من بود ، به آسمون میگفتم
که ستاره هاشو دور سرت بریزه
دنیامو میدادم ، پای چشات بفهمی
یه نگاه سادت چقدر برام عزیزه
اگه دست من بود ، به آسمون میگفتم
که ستاره هاشو دور سرت بریزه
دنیامو میدادم ، پای چشات بفهمی
یه نگاه سادت چقدر برام عزیزه