Morteza Pashaei

Asre Paeizi

بهت پيله كردم نميموني پيشم
نه ميمرم اينجا نه پروانه ميشم
از عشق زيادي تورو خسته كردم
تو دورم زدي خواستي دورت نگردم
بازم شوري اشك و لب هاي سردم
من اين بازيو صد دفعه دوره كردم
نه راهي نداره گمونم قراره
يكي ديگه دستامو تنها بذاره
ديگه توي دنيا به چي اعتباره
كسي كه براش مردي دوست نداره
منو بغض و بارون، سكوت خيابون
دوباره شكستم چه ساده، چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نميشي
تو حواي دنياي آدم نميشي
غرورت گلومو به هق هق كشيده
آدم كه قسم خوردشو دق نميده
من و تو يه عمره دوتا خط صافيم
شده عادت ما كه رويا ببافيم
بشينيم و عشقو به بازي بگيريم
واسه زندگي كردنامون بميريم
چه سخته تو تنهايي شرمنده ميشيم
ماها قهرمانيم و بازنده ميشيم
مثه عصر پاييزي رنگ و رومون
واسه خيليا خاطره ست آرزومون
ديگه توي دنيا به چي اعتباره
كسي كه براش مردي دوست نداره
منو بغض و بارون، سكوت خيابون
دوباره شكستم چه ساده، چه آسون
به پاتم بسوزم تو شمعم نميشي
تو حواي دنياي آدم نميشي
غرورت گلومو به هق هق كشيده
آدم كه قسم خوردشو دق نميده
مثه عصر پاييزي