Chaartaar

Ghazal Nashod

شبیه تو پرنده ای که میرود به سمت خورشید
شبیه من ترانه ای میان شعله های تردید
نشسته ام به انزوا به رنگ و بوی بی پناهی
به خلوتم نمیرسد حضور روشن پگاهی
نشسته ام به انزوا به رنگ وبوی بی پناهی
به خلوتم نمیرسد حضور روشن پگاهی
غزل نشد خیال من جنون من نگفته باقیست
چه ترسم از ستیز شب که صلح سینه ام چراغیست
شبانه ی بی صداییست
ترانه ای بی تو دم نمیزند
به ساعت بی حواسم ببین که عقربه قدم نمیزند
بخوان که با صدای تو جوانه میزند سرودم
حریق افرینشی به هیزم تر نبودم
من ایستگاه اخرم
عبوراخرین قطاری
درامتداد ساقه ام
تو ارتفاع بی مهاری قلمروام تویی بمان
که این سرای بی سر انجامیست
عبور گیچ قاصدک
همان حمل بی پیغامیست