Morteza Sarmadi

Boghz

میتونم چند لحظه وقتتو بگیرم
میخواستم بپرسم چقد باید بگذره
تا من وقتی دارم
خاطراتمو مرور میکنم و از کنار تو رد میشم
تنم نلرزه و بغضم نگیره
چقد
تو میدونی
میدونی که دوست دارم
انقد که حتی تموم شب و بی چراغ توی حسرت یافتنت
تک به تک کوچه ها و خیابونارو قدم میزنم
درسته وجودت نیست
اما من یاد گرفتم که تورو
بدونم اینکه به وجودت نیاز داشته باشم
دوستت بدارم
مثل کاری که خدا با بنده هاش میکنه
ولی همیشه میگم کاش داشتنت به راحتی
دوست داشتنت بود
کاش
همیشه حسرت به دلم موند
واسه یه بارم که شده
وقتی دستامو میگیری و نگام میکنی بهم بگی
من به بودنت قانعم
حتی اگه سهم من از تو فقط لمس
چند لحظه از دستات باشه
امشب باید اعتراف کنم که
همیشه به فرهاد کوهکن حسودیم میشه
آخه اون
آخه اون بعد از اون همه زندگی کردن
تلخترین خاطره زندگیش شیرین شد
اما سهم من شد حسرت داشتن تو
بعضی وقتا
بعضی وقتا توی نبودنت انقد دلم تنگ میشه که
اگه خودت اندازه دلتنگیمو بدونی
خجالت زده میشی
به قول سهراب سپهری که میگه
تو مرا یاد کنی یا نکنی
باورت گر بشود یا نشود حرفی نیست
اما نفسم میگیرد در هوایی که
نفس های تو نیست
هر از گاهی واسه قدم زدن باهات
از خودم بیرون میزم
اما وقتی برمیگردم خونه
روحم هنوز به خونه برنگشته
دلمو بدجور شکستی
بندش زدما
ولی میدونی چی شد
سخت شد سرد شد تنگ شد
اما هیچ وقت مثل اولش نشد
من با بودنت یاد گرفتم رو آدما حساب باز نکنم
چون که یکی از همین آدما با امضای خودم
حسابمو خالی کرد
بگذریم
بگذریم نیومدم امشب گلگی کنم
اومدم فقط بگم دلم تنگ شده
خوابم نمیبره
میشه برام یه کم حرف بزنی تا آروم بخوابم
یا بازم حوصلمو نداری
اشکال نداره
بازم مثل هر شب یه گوشه میشینم و
انقد فکر میکنم
تا خوابم ببره
ببخش وقتتو گرفتم
دوست دارم