Rastaak

Javoon Marg

یه دفه از چه فصلی سبز شدی
که تو احساس من قدم بزنی
یه خیابون شدم که گهگاهی
یه کمی واسه من قدم بزنی
یه خیابون شدم که خستگیام
کز کنم توی موج دامنِ تو
اگه دستم نمی رسه به خودت
مست شم از عبور کردن تو
مث پس کوچه های پائیزم
ریه هام خش خشن ، پُر از برگن
سن و سالی نداره رابطه مون
اکثر عاشقا جوون مرگن
اونقدَر راه رفتی روی تنم
تا به راه رفتنت دچار شدم
یه خیابونِ خلوتِ عاشق
فکر کردم که لاله زار شدم
سنگ فرشام حریص بارونن
مث ابر بهار درکم کن
باشه روزی یه بار رد شو ازم
باشه روزی یه بار ترکم کن
مث پس کوچه های پائیزم
ریه هام خش خشن ، پُر از برگن
سن و سالی نداره رابطه مون
اکثر عاشقا جوون مرگن