Kourosh Yaghmaei

Panahandeh

وقتی که آسمون شهر سقف کوتاهی باشه
خوشترین لحظه هامون گذر آهی باشه
با چه شوقی ما به شب وعده فردا رو بدیم
راز رودی که نرفت رو به دریا رو بگیم
توی باغچه گل نمونده همه فصلها پاییزه
تا میاد اسم بهار همه برگها میریزه
پرپروانه شعرم توی آخرین غزل سوخت
پای شمع افتادو غمگین
چشماشوبه دست من دوخت
پای دیوار شکسته
واسه این مردم دلتنگ میزنم ساز
نه یه شعری نه یه آهنگ همه دلتنگ همه دلتنگ
نه یه شوقی به گلهای رنگ پریده بزنم رنگ
وقتی که آسمون شهر سقف کوتاهی باشه
خوشترین لحظه هامون گذر آهی باشه
با چه شوقی ما به شب وعده فردا رو بدیم
شب تارو بی چراغ کوله راهی رو بریم
توی باغچه گل نمونده همه فصلها پاییزه
تا میاد اسم بهار همه برگها میریزه
پر پروانه شعرم توی آخرین غزل سوخت
پای شمع افتادو غمگین
چشماشوبه دست من دوخت
نه دیگه شوقی نمونده
واسه این مردم دلتنگ بزنم ساز
نه یه شعری نه یه آهنگ همه دلتنگ همه دلتنگ
نه یه شوقی به گلهای رنگ پریده بزنم رنگ