Mohammad Naseri

Gomshodeyeh Shahre Gharib

منم اون پرنده ی که توی چشمات لونه کرده
ولی اون غربت چشمات لونمو ویرونه کرده
منم اون گلبرگ خسته دنبال شبنم چشمات
ولی یخ میزنم آخر میون غربت دستات
منم اون گمشده ی شهر غریب
میون مردم سرتاپا فریب
شهری که اگه کسی عاشق بشه
عشقشونو میکشونن به صلیب
تو هجوم لحظه های بی کسی
اسم تو از ته دل داد میزنم
اگه جونی روی لبهام نمونه
عشق تو تو سینه فریاد میزنم
توی آسمون این شهر شلوغ
توی یک حقیقت از جنس دروغ
دنبال یه عشق جاودانه ام
بین قصه های تلخ و بی فروغ