Abbas Yousefi

Tavahom

بارون که میباره حالم غریبونه ست
حس میکنم اون ابر با من تو این خونه ست
چشمای مشکی با موهای خرمایی
عطر تو پیچیده یعنی که اینجایی
باتو میشه آوار دنیای مخروبم
جنس کویر میشه چشمای مرطوبم
بازم مثل سابق باهم تو اون کافه
باز مرد رویاهات موهاتو میبافه
تو موج موی تو غرق میشم انگاری
وقتی بهم میگی خیلی دوسم داری
دستات تو دست من باهم زیر بارون
حرفای احساسی دیونگی هامون
چیزی که آشناست خنده ی مردمه
یعنی که بودنت بازم توهمه