Vahid Shamshiri

Shahrzad

شـهرزاد قصه گوی من
هزار و یک شب نـداره
آخـه چــشـمای عـاشــــقم
یه عمره که خواب نداره
یه قصه گـفت از عاشقی
آروم چـشماشو بسته بود
تا کـه بـخوابه چـشم مـن
کـنار من نـشـسته بود
وقتی که قـصه مـیگه
نـازی تـویـه نــگاشـه
آرامشی تو چشاش
تو لحن خنده هاشه
وقتی که قصه میگه
دنـــیا بـرام بهشـــته
قــربــون اون خـــدا کـه
این قصه رو نوشته
زاده ی شــهر پـریــاس
شهرزاد قصه گوی من
هزار و یک شبم کمه
قـصه بـگه بـرای من
بــذار بـگم چـــرا چــشام
یه عمره که خواب نداره
چــــرا دل بـی طاقـتــم
یه لحظه هم تاب نداره
یه شب میون قصه هاش
دفــتر غـم رو بـسته بود
شــهرزاد قصه گوی من
طفلکی خـیلی خـسته بود
فقط یـه عـاشــق مـیتونـه
هـزار و یک شب بخونه
بهونه شه قـصه براش
تا عشق کنارش بمونه
زاده ی شــهر پـریــاس
شهرزاد قصه گوی من
هزار و یک شبم کمه
قـصه بـگه بـرای من
بــذار بـگم چـــرا چــشام
یه عمره که خواب نداره
چــــرا دل بـی طاقـتــم
یه لحظه هم تاب نداره